SİZCE OĞLUM DOĞRU MU SÖYLÜYOR?

Merhabalar Ayla Hanım. Ben Türkiye’de yaşıyorum ama bir Kıbrıslıyım ve yazılarınızı takip ederim. Çok kısa bir konudan söz etmek isterim. Benim 7 yaşında bir oğlum var. Babası bizi yıllar önce terk etti, tek bildiğim yeni bir aile kurduğudur.

     Ben yıllardır oğlumla beraber mücadele içinde yaşadım. Aile desteği görmeden hem de. Şimdi o seçkin bir okulda okuyor ve ben kariyerimde iyi noktadayım. Daha da iyi olacağım. Çocuk büyütürken iki üniversite bitirdim ve bir mastır yaptım ve bir şirketin üst düzey yöneticisiyim.

     Ancak ben 7 gün önce oğlumun anlattığı bir konudan sonra, sanırım depresyona düştüm. Bir psikolog ile görüştüm daha kötü oldum, yanlış anlamayın. Psikolog bana oğlumun hayal dünyasında olabileceğini, kafama takmamamı ve hayatıma devam etmemi söyledi. Mümkün mü?

      Değerli hocam, ben ve oğlum başlangıçtan beri yalnız yaşadık. Tam tamına 6 yıl. Ve ben buna çok alıştım. Sonra karşıma naif, sevecen, içi dışı bir genç bir erkek çıktı. Benden üç yaş kadar küçük. Yüz vermedim, katı davrandım. Ama o yılmadan, ısrarla bana yaklaşmaya devam etti. Ben 19 yaşında anne oldum. Oğlum şu anda yedi yaşındadır. Sınıf atlayacak kadar zeki ve bir o kadar duygusal bir çocuktur. Çok şükür, burslu olarak çok önemli bir okulda okumaktadır.

     Neyse hocam, konu çok ciddidir ve lütfen bana açık yüreklilikle yanıt veriniz. Oğlum bana geçen hafta, tam bir hafta oldu, sevdiğim adamın onun mahrem yerlerini okşadığını söyledi. “Anne, çok severim onu, beni sürekli okşar” diyerek başladı söze. Ben de gayet sakin, nerelerini okşadığını sordum. Duyduklarımı yazmak istemem hocam. Daha doğrusu yazamam. Benim gibi tek başına savaş vermiş kadınlar ancak beni anlar. Adi herif evladımın bütün özel yerlerine dokunmuş. Sizce 7 yaşındaki bir çocuk yalan söyler veya uydurabilir mi? Sizce benim ilişkimi kıskanan babası –ki yaşamını gayet mutlu sürdürmekte ve nafaka bile vermemektedir, bu oyunun bir parçası olabilir mi? Psikolog böyle olabileceğine de değindi.

     Hocam, sevdiğim adamdan ayrıldım. Bir gerekçe sunmadım. “Bu kadar yeter, çocuksuz bir kadın ile yaşamını kur” dedim. Doğru mu yaptım? Ya oğlum yalan söylüyorsa, ya babası ki binde bir görüşürler, kanına girip yalan dolanla doldurduysa? Sevdiğim kişi her gün arar, “ne oldu, neden böyle yapıyorsun” der.

      Size bunları yazarken ağlıyorum. Ben, çocuğuma dokunulduğunu düşünürken kriz yaşıyorum. Kâbus yaşıyorum. Berbat durumdayım. Lütfen değerli hocam bana bir şeyler yazın ki, bana merhem olsun. Sizce oğlum doğru mu söylüyor?

RUMUZ: İMDAT

      Aslında, çocuğunuzun yaşı, yalan söylemeye uygun bir yaş değildir. Ancak düş gücünün çok geliştiği bir döneme denk geldiğini de bilim söylemektedir.

      Neyse. Önemli olan, bu yaşam öyküsünün iki kahramanıdır. Bir genç kadın ve annesi olduğu akıllı bir çocuk. Bana sorduğunuza göre, uzmanlığımın yetmediği konuları da dikkate alarak yanıt vermem gerekir.

      Ben bilirim ki, hayal dünyasında yaşayan çocukların öykülerinde gerçekler de vardır.

      Bu çocuğun kendine ait gerçekleri dile getirdiğini düşünmekteyim. O yaşta bir çocuk, henüz mahrem bölge kavramına yabancıdır. Yani diğer bedensel bölgeleri ne anlam taşıyorsa –eli, gözü, kulağı- mahrem bölgeleri de bu kategoridedir. Bu nedenle, ben çocuklar ne anlatırsa anlatsın, içindeki gerçeklere, onları bulmaya dikkat ederim.

     Bu nedenle anne, kadın olarak da kararınızı desteklerim. Aşk için çok uzun bir zaman var önünüzde ve kadın olmadan önce anne oldunuz. Oğlunuza ve kendinize şans verin. Ona güvenin. Eksik veya fazla anlatmış olsa da. Yola devam edin. Yaşıtlarınız şu anda, kimliklerini, kariyerlerini geliştirmek için uğraş veriyorlar. Siz bu yola erken çıktınız. Dinlenin, oğlunuzla birlikte. Ve yolunuza devam edin.

     Oğlunuzun doğruyu söyleme olasılığı çok düşük olsa bile, onun yanında olmanızı doğru bulurum. Bu sizin ilişkinizi güçlendireceği gibi genç bir kadın olarak yaşamınızı kurmanızı da kolaylaştıracaktır.