“Ruh eşi” kavramı sakıza da benzetilebilir, ulaşılmaz bir ideale de. O kadar çok fazla sözcüklerin eşliğinde çiğneniyor ki…üstelik aynı zamanda bir hedef, ulaşılması çok zor bir hedef olarak da sunuluyor.
Oysaki çok da uzun olmayan ömürde ne istediğimizi, neye ihtiyaç duyduğumuzu fark etmek; sakız çiğneyerek çenemizi yormaktan daha değerli ve işlevseldir.
Ne istediğini, neye ihtiyaç duyduğunu öğrenme süreci, kişinin kendi varoluşsal değerleri ile yüzleşmesini de içerdiğinden mi nedir, çok da kolay bir işlem değildir. Neyi ararsan onu bulursun ve bulduğun zaman aslında aradığının, bulduğun şey olmadığını fark edebilirsin.
Sonuç ne kadar acı olsa da ne istediğimizi bilmenin önemini kavramamıza neden olan bu yolculuğa çıkmak; öğreticidir.
Biz sıklıkla, ruh eşi kavramı ile koşulsuz sevgi kavramını karıştırırız. Koşulsuz sevgi, anne babanın çocuğuna yönelik duyumsadığı, karşılıksız vermeye dayalı olan bir sevgidir. Ne yazık her çocuk, bu seçkin ve nadir görülen sevgi işleminden nasibini alamaz. İşlevsel olmayan yani “var ama yok” kabul edilen anne babaları bilirsiniz. Bir de yaşam yolculuğunun dışında bir yerlerde kaybolan ebeveynin, yokken var olduğunu da elbette. Ebeveyn sevgisi böyle bir şey. Almadan vermek ve kendinden çıkarak bağımsız bir birey olarak yola devam edenin yolculuğunu seyretmekle yetinmek…
Bunun yanında, bu koşulsuz sevginin aktarımı, sizi seven ebeveyninize değil, dünyaya getirdiğiniz çocuğunuza yöneliktir. Bu nedenle, koşulsuz sevgi söz konusu olduğunda, “ruh eşi” kavramının ortamda yeri yoktur. O varoluşsal serüvenimizde, aktaracağımız bir mirastır sadece. Belki bizden doğana, belki bütün dünyaya.
Ama işin içine aşk girince, sevgili girince öyle mi ya? İnsanın aşkla karşılaşması, Gelişim bilimine göre beş yaşlarında başlar. Belki birkaç saat, belki birkaç gün yaşanan çocuksu bir bağlılık. Ergenlikte aşk; yanan bir kırmızı renk gibidir. Yangın biter, aşk biter ve yeni bir yangın başlar. Gelişim dönemine göre, farklı aşamalardan geçerek, yetişkinlik sürecinde, “son” sevgiliye kavuşulur.
Ruh eşi kavramı, kişisel gelişim sürecinin başka evreleri ile ilgili: Yetişkin bireyin ilişkilerinde saklı bir cennet. Bu gizli hazine gerçekten var mı yoksa bir ideal mi, gelin bunu biraz kurcalayalım.
Farkındasınız, sevgiliyi, -son sevgiliyi- bulma serüveninde ruhsal acılar da bize eşlik eder. Geçmişte ne eksik kaldıysa, geleceğimizde onu aramaya devam ederiz. Çocukluğunda koşulsuz sevilmeyi tatmamış bir yetişkinin, koşulsuz aşkı aramasını anlarız. Boşuna bir çabadır, yıpratıcıdır ama ne eksikse ona odaklı bir arayışın peşinde sürüklenebiliriz. Oysaki sevgiliye ulaşmak; vuslata ulaşmak ile aynı şeydir ve işin içinde, koşulsuz her hangi bir alacak verecek yoktur. Vuslatın devamı, kişilerin karşılık beklemeden vermesine ve karşılık beklemediği halde almasına bağlıdır. Çok tuhaf bir kurgu gibi görünse de, bu ilişki gerçeğinin ta kendisidir. Beklediklerinizi verebilecek kapasiteniz varsa, ruh eşinizi bulma şansınız olur. Bu, ikiniz için de geçerlidir.
Bu açıdan baktığınızda, “son” sevgili ile yürüyeceğiniz yolun dikenli gül bahçesi olmadığını anlarsınız. Zaten “ruh eşi” kavramı, bir elmanın iki yarısını anlatmaz. İlişkinin sorunsuz olduğu anlamına da gelmez. Çiftin mükemmel anlaştığını da göstermez. Ancak ilişkide tutku vardır, birlikte olmanın güzel tadı vardır. İlişkide yılları geride bıraktıkça, tazelenen yeni filizler vardır. Aşk veya sevgi…ne derseniz deyin, kaybetmek istemediğiniz bir şeylerle dolu duygu dağarcığınız vardır. Sürtüşmeler, gerilimler, iç veya dış sorunlar; kişilerin bu yolda karşılaştıkları can yakan dikenlerdir sadece. Yola devam etmeyi engelleme gibi bir işlevleri yoktur.
“Son sevgili.” Hiçbir kalıba sığmayan, bazen akıl kalıplarınıza ters düşen, ama gene de “doğru” olan kişidir. Kendinizi doğru yerde hissedersiniz. Her zaman mutlu olmayı beklemezsiniz veya hedeflemezsiniz. İhtiyaç duyduklarınızı giderdiğiniz bir alış veriş listeniz de yoktur. Ne soru sormaya ne de yanıt aramaya gereksinim duymadan paylaşılan yaşam sürecinize, şaşıranlara verecek yanıtınız yoktur. Seviyor olduğunuz dışında.
Bu ikiniz için de geçerli: Ruh eşi veya yaşam yoldaşı…
