Yurt dışındaki gençler Kıbrıs’a dönmek istemiyor, başka başka ülkelerde kendine hayat kuruyor da, acaba yaşlılarımız dönmek istiyor mu? Hani yıllardır yurt dışında, gurbette yaşayan ancak hayatının...

Yurt dışındaki gençler Kıbrıs’a dönmek istemiyor, başka başka ülkelerde kendine hayat kuruyor da, acaba yaşlılarımız dönmek istiyor mu? Hani yıllardır yurt dışında, gurbette yaşayan ancak hayatının son dönemini ülkesinde geçirmek isteyen yaşlı insanlarımız var ya… İşte o insanlar da gelmek istemiyor artık buralara… Yok, ülkeleri burunlarında tütmediğinden, özlemediğinden değil. Çok özlüyorlar buraları, doğdukları yeri, yakınlarını, çocuklarını, torunlarını hem de çok… Bir insan emeklilik dönemini doğduğu topraklarda neden geçirmek istemesin? İster tabii ki… Ancak Kuzey Kıbrıs’ta devletin yaşlılara sahip çıkmadığını, hali vakti yerinde olan yaşlı insanların bile zorluklar yaşadığını gören gurbetteki insanlarımız, buraya gelmekten vazgeçiyor. Neden biliyor musunuz? Çünkü yaşlılarımızın bulunduğu Avrupa ülkelerinde devlet, yaşlılara iyi bakıyor. Oralarda yaşlıların ayağına geliyor sağlık hizmeti ve benzer bazı hizmetler… Mesela kimileri ulaşımda indirimden yararlanıyor, kimileri ücretsiz hizmet alıyor. Gurbetçilerin yaşadığı Avrupa ülkelerinde insan odaklı bir politika var ve yaşlı insanlara da bu anlayışla, insanca hizmet veriliyor. Hastane kapılarında perişan olmuyor yaşlılar oralarda, ilaç kuyruklarında beklemiyor, ilaç bulamadan evine dönmüyor… Birçok Avrupa ülkesinde hemşirelik ve diğer sağlık ihtiyaçları; “evde bakım hizmetleri” çerçevesinde veriliyor. Kimi ülkelerde merkezi hükümetler “sosyal güvenlik şemsiyesi” altında fonlar oluşturup bunların masrafını karşılarken, bazı ülkelerde yerel yönetimler bu görevi üstleniyor. Bazı ülkelerde ise merkezi hükümetle yerel yönetimler işbirliği içinde yaşlılara evde bakım hizmeti veriyor. Salgın hastalıklar, pandemi gibi durumlarda bakımevlerinde toplu ölümlerin olması, bazı çağdaş Avrupa ülkelerinin bile bu konuda sınıfta kalması, örneğin Covid-19 salgınında çok sayıda yaşlının yaşamını yitirmesi, yaşlılar için zaten birçok ülkede var olan “evde bakım hizmetinin” daha fazla gündeme gelmesine, cazip hale dönmesine neden oldu. Ülkemizde ise merkezi hükümetin veya yerel yönetimlerin “evde bakım hizmeti” vermesi meselesi halen hayal bile edilemiyor… Merkezi hükümet veya yerel yönetimler, fon oluşturacak ve yaşlılara “evde bakım hizmeti” verecek ha? Peh, daha basit işler bile yapılamıyor. Kuzey Kıbrıs’ta yaşlı bakımevleri ve huzurevleri konusunda doğru dürüst bir yasa bile yoktur. Bazı yaşlı bakımevlerinde felaket şeyler yaşanmaktadır. Sınırüstü Bakımevi’nde yaşlı insanların yaşadığı insanlık dışı muameleyi, oradaki insanlık dramını hatırlayın… O kötü olay bile ders olmadı yönetenlere… Başka bazı bakımevlerinde de sıkıntılar yaşanıyor, bunlar zaman zaman medyaya yansıyor. Devletin denetim zafiyeti burada da kendisini gösteriyor. Devlet özellikle yoksul yaşlılara bakmalıdır, onların yaşadığı zorluklar görülmelidir. Ancak böyle bir şey yok… Halen yaşlılarımız sabahın köründe hastane kapılarında, kuyruklarda bekliyor… Halen yaşlılarımız hastanelerde ilaç alabilmek için saatlerce bekliyor ve ihtiyacı olan ilacı da bulamadan evine dönüyor… Halen eksik ilaçlar nedeniyle yaşlılarımızın sağlığı riske sokuluyor, geciken ve azar azar verilen ilaçlar nedeniyle endişeye kapılıyor, strese giriyorlar… Hiç yaşamamaları gereken şeyleri yaşıyorlar… Yaşlı Hakları ve Ruh Sağlığı Derneği Başkanı Hatice Jenkins, siyasilerin devlete ait bakımevlerine torpille tanıdıklarını yerleştirdiğini ama esas ihtiyaçlı insanların mağdur olduğunu belirterek, “Siyasilerin tanıdıkları değil, gerçekten yoksul olan yaşlılar devlet bakımevlerine yerleştirilmeli” diyor. Torpilin, partizanlığın, hatır işlerinin buraya kadar sirayet etmesi gerçekten hem üzüntü verici hem de utanılacak bir durumdur… Yaşlılarla ilgili çok güzel sözler söyleniyor “Yaşlılar Haftası” nedeniyle ama tabloya baktığınız zaman hükümet edenlerin, aslında yaşlılarla ilgili yükümlülüklerini yerine getirmediğini görüyoruz. O nedenle gurbetteki yaşlılarımız çok istediği halde, ömrünün son bölümünü perişanlık içinde yaşamamak için Kıbrıs’ımıza dönmeyi düşünmüyor haklı olarak. Yurt dışında eğitim alan gençlerimizi ülkeye döndüremediğimiz gibi yaşlılarımız da dönmek itemiyor. Hade onlar dönmüyor, bulundukları ülkede bu hizmetleri alıyor, peki ya bu ülkedeki yaşlılar? Bu ülkedeki yaşlılar insanca bir yaşamı, devletin şefkatini, yardım elini hak etmiyor mu? Ediyor da hiçbir alanda başarılı olamayan ülke yöneticileri bu konuda da sınıfta kalmıştır…  

20 Mart 2023