Yolsuzlukların, usulsüzlüklerin, sahte üniversite diplomalarının gündemi oldukça işgal ettiği bu günlerde piyasada sahte zeytinyağı bulunduğunu da öğrendik.
Ülkede neredeyse her şeyin sahtesi var…
Birçok alanda insanlar usulsüzlük, sahtecilik yapmaktan çekinmiyor.
Bu ülkede yolsuzluk, usulsüzlük yapmak, birilerini kazıklamak, haksız kazanç elde etmek normalmiş gibi bir anlayış var.
Sosyal medyaya da düştü, markette yoğurt alan bir vatandaşımız, üretim tarihi olarak iki gün sonrasının tarihini görünce hayrete düşmüş.
Hızlarını alamamışlar, iki gün sonrasını üretim tarihi olarak vermişler.
Şimdi biz ürünler üzerindeki üretim tarihine nasıl güvenelim?
Bu kadar haksız kazanç çabası ortaya koyacaklarına, “nasıl daha güzel işler yaparım?” diye çaba sarf etseler bu ülke çok daha iyi yerlerde olurdu.
Zeytinyağında tağşiş varmış, yani içine başka bir şey karıştırılmış, saf zeytinyağı değilmiş, sahteymiş…
Az değil, tam 19 markada tespit edilmiş…
Yedi firma, 19 zeytinyağı markasını piyasaya sürmüş…
Neden böyle oldu sizce?
Neden tertemiz, saf Kıbrıs zeytinyağını satmak varken sahtesini piyasaya sürüyorlar?
Çünkü bu ülkede sahtecilik alışkanlık haline geldi, çünkü bunu yapmak için uygun ortam var, çünkü yakalansalar bile kendilerine çok bir şey olacağına inanmıyorlar.
Bu ülkede kim ne yaparsa yapsın, bir şekilde bundan yırtabileceğini düşünüyor.
Çünkü bu ülkede torpil var, partizanlık var, kayırma var, kollama var...
Çünkü bu ülkede yolsuzluklar, usulsüzlükler, sahtecilik için verilen cezalar caydırıcı değil.
Bunu yaptığı zaman çok büyük bir cezaya çarptırılacağını düşünmüyor insanlar ya da bir şekilde bir torpil bularak paçayı kurtaracağına inanıyorlar.
Zeytinyağında tağşiş ilk kez rastlanan bir durum değil.
Geçmiş yıllarda da zeytinyağı sahteciliği olmuştu, yine böyle gündemde hayli yer tutmuştu.
İşte geçmişte caydırıcı cezalar uygulansa ve yeterince denetim yapılsa firmalar sahteciliğe yeltenmeyecek ama öyle değil işte…
Biz hem denetleyemiyor hem de cezalandıramıyoruz.
Göreceksiniz gelecek yıllarda da benzer suçlar işlenecek.
Büyük bir kesimde hep bir kolay kazanma, kestirmeden kazanma isteği var, bu isteklerine engel olamıyorlar.
Yaptıkları işin insan sağlığını olumsuz etkileyebileceğini dahi düşünmüyorlar.
Kazanma hırsı, onlara iyi olan her şeyi unutturuyor.
Ne yasaları ne etik kuralları dikkate alıyorlar…
Zaman zaman bunlar ortaya çıkıyor ve insan yediklerinden, içtiklerinden şüphe etmeye başlıyor.
“Nasıl daha iyi hizmet verebilirim?” değil de “Nasıl kazık atabilirim?” düşüncesi ön plana çıkıyor.
Doğal olarak, ülkede ciddi bir güvensizlik ortamı var…
Deniyor ya zaman zaman, “Biz piyasayı denetliyoruz, şu kadar da ceza yazdık” diye, hiç inandırıcı değil.
Nerede bir yolsuzluk, usulsüzlük varsa deşifre edilmeli ve ciddi cezalar verilmeli.
Verilen cezalar caydırıcı olmalı, aksi taktide sahtecilik bu ülkede engellenemez.
Hemen her şeyin sahtesi yapılır ve içinden çıkılmaz bir hal alır.
Şu anda öyle bir duruma doğru gidiyoruz.
Mesela “sahte diploma” olayında en çok ne konuşuluyor?
Tabii ki kimlerin nasıl kollanacağını, isimlerin nasıl ortaya çıkmayacağını, olayın bir şekilde nasıl unutturulacağını konuşuyor insanlar.
Adaletin yerine gelmeyeceğini düşünüyorlar bir şekilde.
“Sahte diploma” olayında soruşturmanın ağır ilerlediği, çok bilinen bazı isimlerin bir türlü açıklanmadığı konuşuluyor.
Bastırılacak, bir şekilde birileri kollanacak beklentisi var.
Neredeyse yolsuzluktan, usulsüzlükten, sahtecilikten daha çok kimlerin nasıl kollanacağı, torpillilerinin nasıl yırtacağı üzerinde duruluyor.
Her şeyin sahtesinin bulunduğu ve her türlü sahtekarın gizlenebildiği bir ülke tabii ki içten içe çürür… O çürümeyi fazlasıyla hissetmiyor musunuz?