Geçen gün medyaya yolda yan yatmış giden bir okul otobüsü videosu düştü.
Tabii hemen tüm haber siteleri o videoyu yayınladı.
O haberleri okuyan ve videoyu izleyen büyük çoğunluk, bu durumu sosyal medya üzerinden eleştirdi… Eh ne yaparsınız, artık tepkiler sosyal medyaya sıkışmış durumda…
Ancak haksız eleştiri yapıldığı iddiasında bulunanlar, “Belki de otobüs makiniste götürülüyordu” diyenler oldu…
Yolda yan yatmış şekilde giden eksi bir otobüs…
Böyle otobüsler çok var ülkemizde, eski, bakımsız, müzelik…
Başka ülkelerde kullanımdan kalkan otobüsler, ülkemizde halen trafikte, üstelik de okul otobüsü olabiliyorlar…
O otobüs, o sırada tamirciye götürülüyor olsaydı bile, yapılan eleştirileri haksız çıkarmaz.
Bu çağda o hale gelmiş bir otobüsün halen trafikte olması zaten yanlış.
Sustaları mı koptu ne oldu bilmiyorum ama böyle Nuh’un zamanından kalmış otobüslerle öğrenci taşınmaz, taşınmamalı.
Gerçi yalnız otobüs değil ki çok eski, risk yaratan kamyonlar, kamyonetler, otomobiller de var.
Neyse biz konumuza dönelim; mutlaka öğrencileri taşıyacak otobüslerin bir standardı olmalı.
Aslında insan taşıyan tüm araçların standardı olmalı ama bu ülkede neyin standardı var ki?
Neyimiz tamam da öğrenci taşıyan araçlar tamam olacak değil mi?
Ancak böyle bakmamalıyız.
Maalesef her şeye böyle bakıyoruz, kötü olan her şeyi kabulleniyoruz.
Ortaya çok ciddi, hayati bir sorun çıkınca, yaralanma, hayat kaybı gibi olaylar olunca da ah vah çekiyoruz. Hep zaten felaketle karşılaştığımızda aklımız başımıza geliyor ama ne fayda?
Bir Avrupa’daki otobüslere bakın bir de bizimkilere.
Artık dededen kalma otobüslerle insan taşınmamalı.
Çok uzağa gitmeye gerek de yok, yanı başımızda Güney Kıbrıs’taki otobüslere bir bakın isterseniz. Neden biz hep çok geriden gidelim?
Sakın bana “pahalıdır, gücümüzü aşar, alamayız” falan demeyin.
Satın almak isteyene teşvik mi verilir, ülkeye otobüs sokulurken kolaylık mı sağlanır, ne yapılırsa yapılır, mutlaka ülkeye çağdaş otobüsler getirilmelidir.
Gidip de başka ülkelerin eskilerini, külüstürlerini getirmesinler.
Biliyorum, ulaşım sektörünün ciddi sorunları var ama ne isterse olsun, eskimiş, miadını doldurmuş, artık kullanılamayacak duruma gelen otobüsler yollarda olmamalı.
Başka ülkelerde engelli dostu otobüsler var, o otobüslerde yaşlıları ve çocuklu aileleri de düşünmüşler…
Engelliler, yaşlılar, çocuklu aileler/ anneler nasıl rahat yolculuk yapabilir, otobüsleri ona göre dizayn etmişler.
Bizse halen eski püskü otobüslerle idare etmeye çalışıyor, sonra da böyle tartışıp duruyoruz.
Medyadaki otobüs videosu ve haberleri üzerine açıklama yapan Makine Mühendisleri Odası Başkanı Ayer Yarkıner, Milli Eğitim Bakanlığı’nın okul otobüsleri standartları konusunda da sınıfta kaldığını söyledi.
Yarkıner, “Bu öğrenci taşımacılığıyla ilgili hangi güvenlik standartları var ve taşımacılık ile ilgili sözleşme neleri içeriyor? Biz nasıl bu kadar harap bir ülke olduk, nasıl bu kadar hoyrat ve cahil olduk” diye sordu.
Ayer Başkanın soruları ve sitemi isabetli, haklı ama bu ülkede “standart” diye bir şey yok ki?
Bu ülkeyi yönetenler standart peşinde değil, adeta efsunlanmış, uyutulmuş, kaderine razı durumdaki vatandaşlar da böyle bir şey aramıyor.
Herhangi bir güvenlik standardı veya taşımacılıkla ilgili ciddi bir sözleşme aranmış olsaydı, durumumuz böyle mi olurdu?
Evet biz harap bir ülke olduk, hiçbir şey doğru dürüst gitmiyor.
Yan yatmış otobüs videosunun altına, “Tüm sorunlarımız bitti de otobüs mü kaldı? Bulamadınız mı koyacak haber?” diye bir iki yorum gördüm.
İşte en büyük sıkıntımız budur; hangi sorun gündeme gelirse gelsin küçümsüyoruz, ciddi sorunlarımızı görmezden geliyoruz, anlamsız bir duyarsızlık gösteriyoruz…
Sorunları sorun olarak görmeme hastalığı, kanıksama, duyarsızlaşma… Ta ki hayat kaybı gibi çok ciddi bir durumla karşılaşana kadar…
Ülke hem çok kötü yönetiliyor hem de vatandaşlar hemen her şeye duyarsız. Bu zihniyetle bu ülke kesinlikle iyi günler göremez.
O yan yatmış ve her an kötü bir şeye neden olacak gibi giden otobüs vardı ya, bu ülke de aynen o otobüs gibi yan yatmış, perişan durumda. Ülkede tamam bir şey kalmadı.
Bakalım efsunlanmış halk ne zaman uyanacak ya da uyandığında bir şey bulabilecek mi?