Ayla Hanım, kızım bu yıl İlkokul 4. Sınıfa başlıyor. Geçen yılın sonunda kızıma Disleksi tanısı kondu.
Kızım çok erken yürüdü, konuştu, şarkı söyledi. Çok umutlu ana sınıfına başladık, ama bir de baktım ki okumada, yazmada arkadaşlarından daha geri.
Sonra 1. sınıf oldu. Akranları gibi okumayı çözemedi. Günleri, haftaları sırasıyla sayamadı. “Anlamıyor” dediler. Benim ısrarımla 1. sınıfı tekrar okudu. Daha iyi olacağını sandım ama maalesef yanıldım. Bu onu çok etkiledi ve arkadaşları tarafından da hep dışlanan bir çocuk oldu. Yaşadığımız ciddi aile problemleri de ek olarak onu psikolojik olarak çok yıprattı.
3.ncü sınıfken öğretmeninin uyarısıyla doktora gittik ve disleksi tanısı kondu. Çok yabancı olduğum bir konuydu ama şimdi uzmanlaştım diyebilirim. Doktorun söylediği gibi davranmaya başladım kızıma. Ancak derslerinde yaşadığı başarısızlık onu çok etkiledi. Başardıklarını değil yapamadıklarını söyler durur. Matematikte çok iyi ama Türkçe dersinde başarılı değil. Bunu takar ve çok ağlar. Şimdi okullar açılacak, çok mutsuz. İçine kapandı.
Aslında bizim bu soruna gösterdiğimiz ilgiyi, okul göstermeyi başaramadı diye düşünürüm. Anlamakta zorlandığı derslerde dışlandığını tahmin ederim. Gerçekten de yaz boyunca her gün kitap okutmaya çalıştık. İri harfle yazılmış kitaplar okuttuk ve onlarda bile zorlanmaktadır. Ama matematik konusunda çok ileridir. Bizi şaşırtır. Aklından çarpma bölme yapar.
Benim korkum, kızımın moral bozukluğudur. Ama daha büyük bir korkum da eğitim hayatından dışlanmasıdır. Bu kadar zeki bir çocuk okuyamaz ve dışlanırsa ne yaparız biz? Kızım her şeye çok meraklı. Yazıları okuyamıyor, sesli kitap dinliyor. Hem de çok değerli eserleri dinler. Bilim haberlerini çok sever. İşte bir tek okuma sorunumuz var ve ortada kaldık gibi hissederim. Bu çocuk zeki ve okumak, bir meslek edinmek onun da hakkı değil midir?
Rumuz: KIZIM
Elbette hakkıdır ve bu ona en sağlıklı şekilde verilmelidir. Size yanıtımı, benzer durumdaki çocukların ebeveynlerini de kapsayacak şekilde vermeye çalışacağım.
Disleksi okuma, yazma, matematik gibi alanlarda kendini gösteren bir öğrenme bozukluğudur. Bu çocuklar genelde zeki ve sağlıklı çocuklardır. Bu nedenle yetişkinler onların yaşadıkları sorunları anlamakta güçlük çekebilirler. Onların tembel veya geri çocuklar olduğunu düşünebilirler hatta bu çocukları yargılayabilirler, utandırabilirler. Kendine güveni incinen çocuk, akademik dünyadan uzaklaşabilir ve grup dışına itilebilir.
Ne yazık, çocuğunuzun yaşadıkları da buna benziyor. Öğrenme becerilerini yaşama geçireceği uygun ortam bulamamış ve başarısızlık gibi yanlış bir yargının kurbanı olmuş. Normal eğitim şartlarına uygun olmadığından, bir sınıfı iki defa okumak zorunda kalmış. Yeteneklerini yeşertebileceği ve kendini iyi, mutlu hissedebileceği bir akademik yaşam yerine; yetersizlik ve başarısızlık duygularıyla yalnız kalmış. Sizin gibi bir anne ile toparlamış olsa da okul aynı zamanda sosyal kimliğin, uyumun da gerçekleştiği ortamdır ve çocuğun sağlıklı gelişimi için eğitim ortamındaki yeri çok önemlidir.
Disleksik bir çocuk, alışılmış normlardan farklı olmanın acısını yaşamamalıdır ve sadece eğitim kurumu değil, toplumsal bütün kaynaklar onun hizmetine sunulmalıdır. Toplumsal bilincimizin bu konudaki yetersizlikleri ile hep beraber mücadele ederek, bu çocukların ihtiyaç duyduğu öğrenme ortamını sınıfa taşımanın yollarını bulmalıyız.
Disleksi bir zekâ geriliği değil; bir öğrenme güçlüğüdür. Dünya Disleksi olmalarına rağmen, sanat, edebiyat ve bilim alanlarında üstün başarıya sahip öncülerle doludur. Hepimize düşen, Disleksi çocuklarımızı saha dışında bırakmayacak önlemleri bir an önce almaktır.
Çocuğunuz ve siz, zorluklardan yılmadan, yola devam edeceksiniz. İlgi duyduğu konuda, eğitim görmesi mümkündür biliyorsunuz. Fen ve matematik alanlarına duyduğu ilginin yanı sıra kitaplara da çok meraklı ki, sesli kitapları keşfetmiş. Zeki ve duyarlı bir çocuk, belli ki.
Bu noktaya kadar gelmişsiniz ve yola devam etmelisiniz.
Okul ortamında, soruna yönelik önlemlerin alınmasını sağlamak ve kızınızın kendini sorunlu görmemesini sağlayacak elverişli ortamı, eğitimcilerle beraber kurmak gerekmektedir. Bunun için gerekirse Eğitim Bakanlığından destek isteyiniz.
Mesajınız, pek çok aile ve öğrencinin yaşadığı bir sorunu dile getirmektedir.
Disleksi, öğrenme güçlüklerinden bir tanesidir sadece. Çocuklarımızın yaşadığı pek çok sorun vardır ve sorunun tanımı bile yapılmadan, akademik hayatı terk etmek zorunda kalan çocuklar vardır.
İletiniz için çok teşekkür ederim. Dünya, Disleksi sorunu yaşayan çok başarılı sanatçılarla, bilim adamlarıyla ve edebiyatçılarla doludur. Bunu hatırınızda tutun. Disleksi, bir engel ya da hastalık değildir. Sadece bizim çocuklara olan görevlerimize dikkat çeken ve onlara uygun öğrenme ortamını oluşturmamızı gerektiren bir öğrenme güçlüğüdür ve ebeveyn desteği yeterli değildir. Okul ve öğretmenler de bu konuda eğitilip uygun öğrenme tekniklerini uygulayabilmelidir.