Şair-yazar Bülent Fevzioğlu, ülkenin yönetimsel olarak içinde bulunduğu kötü durumu sert dille anlatan bir şiir kaleme aldı.
Fevzioğlu, “Cümbez’le Ölüyorum” isimli şiirinde, tepkisini ustaca dile getirdi.
Bülent Fevzioğlu’nun şiiri şöyle:
CÜMBEZ’LE ÖLÜYORUM…
(Bilir, Mağusalılar Beni, Ona Yazsınlar!)
*
Her geçen gün, kendimden
İnancım - değerlerden
Savunduğum DEVLET’ten;
Koparak ölüyorum…
*
Hamasetim değildir
Vicdani gerçeğimdir
Son geldiğim yerimdir;
Kahırla, ölüyorum…
*
Bu nasıl bir doymazlık
Tarifsiz ahlâksızlık
Kepaze suratsızlık;
Utançla, ölüyorum…
*
(.)iktiler Mücahidi
(.)ktiler direncini
(.)ktiler tarihini;
Gördükçe, ölüyorum…
*
‘‘Devlet’’, çöpe atıldı
Paspas oldu, basıldı
Cümle ŞEHİT; sarsıldı;
Sustukça, ölüyorum…
*
DEVLETİ çalıyorlar
UTANMA bilmiyorlar
Buna, göz yumanlar var;
Bildikçe, ölüyorum…
*
Uzun sözün, kıssası
Söz şimdi, bu kadarı…
Elbet var, anlayanı;
Her dize, ölüyorum…
*
Bir yaralı ozanım
Fitil tutmaz yarayım
Daha ne anlatayım;
Geberip, ölüyorum…
*
Ne kadar, aramızda
‘‘O… çocuk’’ varsa!
Bilsinler ki yarına;
NOT TUTUP, ölüyorum!
*
Boynu kravatlılar!
Şimdilik, makamlılar!
İhanette ustalar;
‘‘Yazarak’’, ölüyorum…
*
Gün gelir, çocuğundan
Sevdiğin torunundan
Yataktaki karından;
Utançla, ölüyorum…
*
Sigaramın ucunda
Külünün ahlâkında
Bu da değilsiniz ya(!);
Bildikçe, ölüyorum….
*
Yazsam, daha yazarım
Hepsini sıralarım
Bundanca utanırım;
Yetmez mi? Ölüyorum…
*
Ey Bülent! Yorgun ozan…
Anlamıştır, anlayan…
Son kez, söyle kendine;
Siz varken(!), ölüyorum…
*
Yanarım, sigaramla
Öfkem, küfrüm, kahrımla
Ol musalla taşımla;
Cümbezle(!) ölüyorum…
*
Gayrı yeter, tıkandım
Pisliklerden usandım
Ey Rab’bim, al canımı;
Bağışımdır, adadım…
*
Bilir, Mağusalılar
‘‘Cümbez’’i tanıyanlar…
Beni, ona yazsınlar;
HU’zurla, ölüyorum…