***
VE SORMAYA devam ettim: “Bilgisayar dersleriniz de var mı?” “Yok” dedi torunum! BÜYÜK gaflet dedim! Büyük eksiklik! Ki artık bizim eskilerde “beşer” dediğimiz insanlığın, medeniyetin ilerleyişiyle yücelişin ve büyük ülkeler safında yer alabilmenin olmazsa olmazı; nasıl ifade ederseniz edin “bilgisayara, dijital egemenliğe, internete, kompütere en iyi şekilde hakimiyettir… Hangi ülke “bilgisayara” daha yaygın, daha çok, daha ileri seviyelerde hakimse, o ülke daha büyüktür, daha gelişmiştir ve daha egemendir. DOLAYISIYLA artık büyümek, yücelmek, ilim ve irfana ulaşmak söz konusuysa; internete, onun büyük dünyasına egemen olmayı gerektirir. Kİ biz yıllar önce okullarımızda “modern matematik” diye başladıktı öğrenimi ile öğretimine ama sonunu getiremedik! Çok kısaca yazıp anlatayım:***
SALİH COŞAR’ın Eğitim Bakanı olduğu dönemdi. Bir gün okula Maarif Dairesi’nden bir tamimle birlikte ve küçük sınıf öğrencilerine dağıtılmak üzere, o zamanlar adına “Modern Matematik” dediğimiz kitaplar gönderildi. “Ana Kümeler”, “o kümelerin alt kümeleri” gibilerinden türlü çeşitli geometrik şekillerden oluşan bol resimli şekilli kitaplardı… Doğrusu bir öğretmen olarak bu “kümeler” ve “alt kümeler” olarak bilgisayar kullanımının çocuklara yönelik “başlangıç” öğretileri olduğunu bırakın anlamayı, amacını bile kavrayamadımdı! Kaldı ki küçücük çocuklara anlatalımdı. OYSA aynı sıralarda Rum tarafında benzeri ders kitapları müfredata dahil ediliyordu. Bizden tek farkları haftalarca ve akşamları öğrenci velilerine bu modern matematiğin ne için öğretilmesi gerektiğiydi. Dolayısıyla çocuklarına yardımcı olmaları amacıyla önce kendileri öğreniyorlardı. Ki henüz Kıbrıs’ta bilgisayarlar yoktu. Sadece hazırlığı vardı… BİZSE söz konusu “modern matematiğin” ne işe yaradığını yıllar yılı sorgulayıp duruverdikti! Kaldı ki öğrencilerimizi bu konuda eğitelimdi!***
BUGÜN belki bilgisayar cenneti olduk ama yeterince dijital çağa atlayamadık. Söz konusu bilgisayarlar öğrencilerin elinde oyun oynama makinelerinden oyuncaklarından öte geçemediler. İdari işlerde ise yaygınlaşmazlarken henüz bu konuda yolun başındayız… HA NE diyecektim? Bilgisayar bilgi ve becerilerine yönelik eğitimi artık okullara “ders” olarak sokmak zorundayız…***
(KISACA TAKILDIĞIM): Öğretmenler Sendikası’nda bulunduğum yıllarda anlattıydı arkadaşım rahmetlik Hasan Tahsin (Desem) hoca: “Kızı Avustralya’da evliydi bu nedenle ziyaretlerine gitmişti… Bir gün televizyonlarda bir haber işitti. Bir çılgın bir genç eline silahı almış bir şehir içi otobüsüne binmiş yolcuları kurşun yağmuruna tutarak pek kişinin ölümüne neden olmuştu. “Ertesi gün” diyordu Tahsin hoca, “acaba gazeteler olayı nasıl yansıttılar merakında bir gazete aldım haberi yorumuyla birlikte okudum… Ne cani, ne canavar diyordu saldırgan katile… Aksine şunu soruyordu: “Biz nerede hata yaptık… Nasıl bir eğitim verdik, nasıl yetiştirdik ki bir gencimiz böylesi cinnet geçirdi…” …KKTC’nin uzun süredir kabuk değiştirmekte olduğu bir gerçek. Geçmişte üç dört yılda görülen vahim polisiye vakalar, şimdi yoğunluğunca ve türlüsü çeşitlisiyle hemen her gün görülmekte. Şöyle ki uyuşturucu olaylarından sirkat ve trafik kazalarına, şiddet ve nihayet cinayetlere varıncaya kadar… NİTEKİM geçen gün de BİR gencimiz sevdiği kızı öldürdü. Güney’e kaçtı, yakalandı, iade edildi… Olay medyanın manşetlerinde salındı ama kimseler sormadı: Ne oluyor bize nedir bu cinnete varan kanlı eylemler ötesi kanunsuzluklar? Belli ki kabuk değiştiriyoruz. Fakat yenilenmek, yeniden yapılanmak için değil! Değişiyoruz ama daha iyiye, güzele de değil… Pazartesi buluşmak üzere iyi hafta sonları dilerim…